چنين بايـــــــــــــــــــــد زيستــــــــــــــــــن . . .

درین پهنۀ گیتی، اگر کسی بخواهد که سعادتمند زیست نماید و نیکنام بمیرد، بایستی ابزار عداوت و کینه توزی را دور نهاده و دشنه و سلاح را کنار گذارد؛ چون درین سراپرده کسی سعادتمند و نیکنام خواهد زیست که ریشه های ستیزه جویی و جذور پرخاشگری را، از کنه وجودش و از ژرفای کیانش زدوده باشد.
های خردمند فرزانه! با بر افراشتن درفش با صفای صمیمیت و اعلام گذشت ، طینت پاک و صفای باطن خویشتن را به نمایش گذار تا راهی بصوب دلها بگشایی و بر عرش سینه های مردمان مقام و جایگاه همیشگی احراز نمایی.
من سالم الناس یسلم من غوائلهم ---- ونام و هو قریر العین جدلان
یعنی، هر کی با مردم صلح و آشتی گزید، از غدر ایشان در امن ماند، و با خاطر آرام و همیشه آسوده بخوابد.

"هابیل" را یگانه الگوی زندگانی خویشتن بر گزین، هنگامیکه برادرش "قابیل" قصد کشتنش را نمود، در واکنش به برادر ستمکارش گفت : " لإن بسطت یدک لتقتلنی ما انا بباسط یدی الیک لأقتلک إنی اخاف الله رب العالمین". یعنی، اگر دست خویش به من دراز کنی تا مرا بکشی، من دست خویش دراز نمیکنم تا تو را بکشم زیرا که من از پروردگار جهانیان می ترسم.
 بگذار ستمگران با پاهای خویش به سراغ مرگ بشتابند و یا هم پروردگار، ستمگر جبار تری را بر ایشان مسلط گرداند . . .

                                            ادامه